Είκοσι έξι σήμερα είναι η μέρα σου, γιατί τα ονόματα δεν έχουν – / – καμιά σημασία, γιατί το απόλυτο χάνεται στην άλγεβρα – / – που ορίζεις, γιατί χρόνο – / – με το χρόνο μεγαλώνεις αλλά πάντα θα δείχνεις τα είκοσι έξι
“point to one end
which is always present”
which is always present”
ροδοπέταλα που ακολουθούσα πέφτοντας και γύρευα να βρω τη – / – μοίρα, που μεταξύ αριθμών και εγκατάλειψης βρήκα μια – / – γραφή διαυγής και μια οσμή γλυκιά (απόκοσμα – / – γλυκιά, επίμονη και ενοχλητική) που έκτοτε τη συναντώ – / – παντού χωρίς να ξέρω γιατί, χωρίς να ξέρω την προέλευση της και – / – μέσα από τα μάτια μου που δεν έχουν καμιά σημασία – / – ξεπροβάλουνε πάλι τα μάτια σου και το λευκό σου δέρμα και – / – το αναλλοίωτο της μορφής σου και όλα τα υπόλοιπα θεμελιώδη μεγέθη ίδια στις – / – στροφές και στις αγάπες μου.
