Μάιος

Μάιος

Αν η επιστροφή έχει τη γεύση αλμυρή

τότε η βροχή είναι λευκή όπως τη πρώτη μέρα

Αν η κόπωση της νύχτας διατηρείται ες αεί

τότε τα αλλεπάλληλα πλήγματά της στερούνται αξίας

Αν η ηθική μας διαπερνάται από ακτινοβολίες

τότε ζητάμε ξανθά μαλλιά

και προσπαθούμε όσο πιο πρόσχαρα δυνατόν

να σταθούμε δίπλα τους

και επιχειρούμε ν’ αγγίζουμε στις άκρες

που ‘ναι μεταλλικές και πυρακτωμένες

και μας χαράζουν

και μας κλέβουν

χωρίς πλέον η ανωνυμία μας να είναι προστασία

Η άλλη Δήμητρα

Η άλλη Δήμητρα της ζωής μου

"don't talk to strangers
they 're just there to do you harm..."

Ποτέ δεν μιλούσα σε ξένους. Πίστευα ότι θα μου 'κάναν κακό. Αλλά τότε συνέβη.
...και έτσι καταφέραμε να αναπτύξουμε μια υπέροχα δημιουργική σχέση μίσους και πάθους. Εγώ τοποθετώ στις αγάπες μου τριαντάφυλλα και αυτή τους κλέβει τα πρόσωπα που έπειτα τα βάζει σε προθήκες στην αποθήκη του σπιτιού μας. Και 'γώ καμιά φορά τη δέρνω ενώ εκείνη βγάζει ένα ήχο σαν γατούλα ευχαριστημένη. Μα τα νύχια της είναι κόκκινα και ο ήχος της ηχεί κακόηχα.

Δήμητρα

Δήμητρα

Ολοένα πέφτω προς τα κάτω και ολοένα χρειάζομαι δαίμονες καθώς τις νύχτες πάντα ακούω πέταλα και πάγους να θρυμματίζονται και συνέχεια τους βρίσκω στο δρόμο μου απρόσμενα τρέχοντας γύρω μου εμφανίζονται περιοδικά και περιοδικά εξαφανίζονται χωρίς να τους ζητήσω αλλά δεν μου μιλούν ποτέ και συχνά όταν μ’ αγγίζουν τα φτερά λευκά τους και λίγο κοκκινίζουνε στις άκρες πλάι στο ράμφος σκοτεινιά αχνίζοντας νευρικά οι ακτίνες των αισθήσεων μου καμπυλώνονται αναμιγνύονται και ολοένα χάνονται.

Η αφορμή είναι το αυριανό απρόσμενο του τίτλου.

από τις γραμμές

μέσα από τις γραμμές του ύπνου / ξαναβλέπω την κρυφή αλληλουχία / των πλευρών του Ύπνου. Με τα / σημεία ακόμα χαραγμένα στο πρόσωπο / ονειρεύομαι και έχω το θάρρος, / ως νέα ψυχή – πουλί να ανταποκριθώ / στο βλέμμα των λουλουδιών. Και οι / φίλοι μου, υπάρχουν τέτοιοι; / αν υπάρχουν τέτοιοι, ακίνητοι. / Ακίνητοι φιλοξενούμενοι που / αφυπνίζονται στα σκεπάσματά μου / και τα χέρια τους επιστρέφουν / να μου σφίξουν την καρδιά / στην άγνοια. Ύστερα το καρκίνωμα / θα συνεχίσει να αναπτύσσεται στο / σώμα μου και ‘γω θα το ταίζω / αίμα.

Δεύτερη ανάγνωση

ως νέα πόλη – ψυχή – πουλί ν’αποκριθώ